Bitwa pod Wiedniem - krótka historia

Rok 1683 zapisał się w dziejach Polski i całej chrześcijańskiej Europy jako jedno z najważniejszych wydarzeń. 12 września sprzymierzone wojska rozgromiły armię turecką oblegającą Wiedeń, zadając tym samym jedną z najbardziej dotkliwych klęsk Imperium Osmańskiemu.

 Przed bitwa sytuacja polityczna w Europie była skomplikowana. Turcja atakowała cesarstwo Habsburgów, które działało przeciwko Polsce. Polska była związana sojuszem z Francją, bo obawiali się Brandenburgii. Z kolei Francja była sojusznikiem Turcji.

Raca wystrzelona ze wzgórza Kahlenberg 11 września 1683 roku oznaczała, że nadciągają posiłki. Nadzieja na odparcie wroga ponownie zakwitła w sercach wiedeńczyków. Korona Królestwa Polskiego wystawiła prawie 21 tysięczną armię, nie licząc dodatkowego korpusu Hieronima Lubomirskiego w sile 2 tysięcy osób, który został wysłany wcześniej na pomoc cesarzowi. W skład sił polskich wchodziło 10 tysięcy jazdy (105 chorągwi) 2,8 tysiąca dragonii, 7 tysięcy piechoty oraz 2,5 tysiąca husarzy, którzy byli główną siłą uderzeniową polskiej kawalerii.

Pod Wiedniem ponownie okazało się, jaką siłą bojową jest husaria. Sprawnie przeprowadzony atak polskiego króla zadał dotkliwą klęskę pewnym siebie Turkom. Ich porażka była kolejnym sygnałem (po druzgocącej klęsce pod Lepanto prawie sto lat wcześniej w 1571 roku) do zaprzestania działań ekspansyjnych.Straty Turków szacuje się na około 10 tysięcy osób. Wielu żołnierzy dostało się również do niewoli (około 5 tysięcy). Wojska cesarsko-polskie straciły łącznie 1,5 tysiąca osób.

ŻRÓDŁO:

http://www.polskieradio.pl/

https://ndie.pl/